داستان چالش های یک مدیر:

کلافه بود و ناامید ومی دانست که بخش بزرگی از مشکلات موجود به خودش بر می‌گرددو بخشی را هم از دید پرسنل می دید.

ازکار پرسنل راضی نبود و امیدی به بهتر شدن اوضاع هم نداشت.

بعنوان مشاور مدیریت اولین مشکل را در نبودن انسجام بین اعضای تیم و مدیر دیدم و تا این مشکل حل نشود پرداختن به مشکلات دیگر فایده چندانی هم نخواهد داشت.

از پرسنل شروع کردیم و شروع کردیم به اسکن تک تک اعضای تیم و مسئولیت هایی که دارند .

با توجه به اینکه در حال حاضر به دلیل شرایط مالی شرکت امکان اضافه شدن نیروی جدید را نداریم تلاش کردیم حداکثر استفاده را از قابلیت های موجود و پتانسیی که وجود دارد داشته باشیم.

تصمیم گرفتم بهره وری را بالا ببرم تا اینکه به فکر حذف یا جابجایی نیرو باشم.

تابلوی برنامه هفتگی که در شرکت نصب شده بود بسیار خالی به نظر می رسید و کارها خیلی کلی و بدون جزییات نوشته شده بود.

پرسنل هر کدام در زمان متفاوتی از یکدیگر بر سر کار حاضر می شدند

گزارشی بین مدیر و پرسنل رد و بدل نمی شدو ارزیابی دقیقی از کارهایی که انجام می شد وجود نداشت

و….

بله مشکل اصلی عدم بهره وری مشخص شد:

• نداشتن پلن دقیق برای هر هفته و هر روز
• نداشتن تقویم دقیق محتوایی جهت تولید منظم محتوا
• عدم وجود دیسیپلین لازم جهت حضور و ورود و خروج
• عدم ارزیابی دقیق از کارهایی که انجام می شوند.

حل مشکل از کجا آغاز می شود؟

برای حل این مشکل با دعوت از مدیر داخلی پرسنل به جلسه و شنیدن مشکلات موجود و تنظیم پلن اجرایی به مرحله بعد یعنی صحبت با همه پرسنل به اتفاق مدیر شرکت رسیدیم.

پذیرش و همراهی بسیار خوبی در همه پرسنل وجود داشت و علی رغم تصور مدیر، مشکل اساسی بخاطر محیط نامنسجم و عدم برنامه مناسب بود نه کم کاری  و بی مسئولیتی پرسنل.

استفان رابینز در کتاب مدیریت انسان ها می نویسد:

شواهد بسیار زیادی وجود دارند که نشان می دهند در عین اینکه خصوصیات فردی در طول زمان عموما ثابت می مانند، رفتارهای افراد متناسب با تغییر شرایط در سازمان متبوعشان، دستخوش تغییر می شود. همچنین عموم انسان ها از قابلیت تطبیق رفتار خود با شرایط محیطی  برخوردار هستند و می توانند در شرایط مختلف( از جمله محیط جامعه، محیط های مذهبی، ورزشی، سیاسی و نیز به عنوان یک کارمند در یک سازمان) رفتارهای کاملا متفاوتی را از خود بروز داده و خود را با آن محیط تطبیق دهند. به یاد د اشته باشیم که انسان ها ، زندانی یک چارچوب شخصیتی واحد نیستند. انسانها می توانند رفتار خود را به اقتضای شرایط تنظیم کنند و این کاری است که همواره به آن مشغولند.

هنوز تا اجرای پلن اجرایی و گرفتن نتیجه باید صبر کرد اما رفتار همدلانه و علاقه پرسنل به ساختارمند شدن قابل ستایش است.

من به این کسب و کار و این پرسنل امیدوارم.

به اعتقاد من ساختار درست و سیستم سازی کسب و کار می تواند موجب موفقیت آن شود.

فارغ از اینکه مدیران تا چه حد پرسنل را مقصر می دانند.