ارتباطی موثردرسی که ناپلئون هیل به ما آموخت و روایتی زیبا از کتاب “بیندیشید و ثروتمند شوید” برای نخستین بار که  چنددقیقه بعد ازتولد ،اورادیدم که از لاله گوش وبخش بیرونی   آن محروم بود.پزشک میگفت که او احتمالا عمری را ناشنوا و لال زندگی خواهد کرد.

من نظر اورا نپذیرفتم این حق من بود زیرا  من پدر این کودک بودم

من نظر دیگری داشتم اما آن را باصدای بلند نگفتم آن را به سکوت در قلبم بیان کردم.

من ازصمیم قلب مطمئن بودم که پسرم می شنود و حرف می زند.

مطمئن بودم راهی وجود دارد و من باید این راه را بیابم

(برای هرکدام از ما راهی وجود دارد.اگر خوب گوش دهیم ،کلمات مناسب خود را می شنویم)(خوب گوش دادن از فنون ارتباطی موثر است)

یک دستگاه ضبط صوت خریدیم.وقتی صدای موسیقی راشنید به وجدآمد.درمقابل ضبط ایستاد و دندانهایش رابه لبه ضبط صوت چسباند از این کارش سردر نیاوردم سالها گذشت تافهمیدم استخوان ها می توانند صدا را به گونه ای به انسان ها منتقل سازند.

کمی بعد فهمیدم  اگر با لبانم استخوان پشت گوشش را لمس کنم و با او حرف بزنم به راحتی متوجه حرفهایم می شود.

وقتی مشخص شد او میتواند صدای مرا به خوبی بشنود بی درنگ میل به شنیدن و حرف زدن رابه او انتقال دادم

پسر ناشنوای من به تدریج بزرگ شد.دبیرستان و دانشگاه را بی آنکه بتواند صدای آموزگارانش را بشنود ،پشت سرگذاشت….

در آخرین هفته اقامت در کالج او بر حسب تصادف به سمعک جدیدی دست یافت و آنرا آزمایش  کرد.و عمری انتظار به سرآمد. و مثل سایرین میتوانست بشنود.

با خوشحالی به سراغ تلفن رفت به مادرش زنگ زد و صدای مادرش راشنید..

جهت مطالعه بیشتر درمورد ارتباط موثر این مقاله را مطالعه فرمایید.

میل و اشتیاق او ثمر داد .اوتوانست با دنیای بیرون ارتباط موثری برقرار کند.اگر من و مادرش ذهن اورا آنطور که میخواستیم پرورش نمی دادیم،بل ایر برای همیشه ناشنوا و لال باقی می ماند.ونمی توانست با محیط اطراف ارتباطی موثر برقرار نماید

این نمونه زیبایی ازبرقراریارتباط موثر وزیبای والدین با فرزند معلولی بود که پزشکان امیدی به بهبودش نداشتند

آن ها حتی اورا به مدرسه ناشنوایان نفرستادند او به مدرسه بچه های عادی رفت و مانند آنها آموخت و باور کرد که میتواند بشنود….