در نقش یک مادر همواره با یک چالش مهم دست به گریبانم و آن هم انتظار حرف شنوی بچه ها و در عین حال حفظ رابطه ام با آن هاست.
بارها و بارها نصیحت و توصیه مکرر را امتحان کردم و گاهی هم تهدید اما هیچ کدام کارگر نشد تا اینکه آموختم راه حل این مشکل دعوتشان به خودارزیابی و انتخاب پرسش‌گری به جای دستور است.
اینکه بارها و بارها تکرار کنم؛
از درس هایت عقب ماندی
بهتر نیست سراغ مرور درسها بروی؟
تکالیفت را انجام ندادی هنوز؟
و نتیجه اش هم همیشه همان خواهد بود که از قبل می بود.
تصمیم گرفتم سوالهایم را عوض کنم؛
برای اینکه در ریاضی نمره بهتری نسبت به ترم گذشته بگیری به نظرت چقدر باید درس بخوانی؟
آیا مدت زمانی که برای درس خواندن می گذاری برایت کافی ست تا در کنکور قبول شوی؟
به نظر تو معلم از تو چه انتظاری دارد؟ اینکه تکالیفت را انجام ندهی آیا انتظار او را برآورده می کند؟
جونا برگر می گوید:
برچسب های هشدار و پویش های بهداشت عمومی اغلب اطلاعات ارائه می دهند. اما در قالب بیانیه‌ها این کار را می کنند:«هله هوله شما را چاق می کند»یا « رانندگی در حالت مستی باعث قتل می شود»
این رویکردها اغلب شبیه موعظه می شوند که این خود باعث بروز واکنش پذیری می شود و واکنش های تدافعی را فعال می کند: امکان ندارد که هله هوله آدم را چاق کند؛ من کلی آدم می شناسم که همیشه به مک دونالد می روند هرگز هم اضافه وزن پیدا نکردند.
یا: این آگهی خیلی اغراق آمیز است. دوستم هفته پیش در حالت مستی رانندگی کرد، هیچ کس هم نمرد. به خصوص، اگر افراد احساس قدرتمندی درباره آن موضوع داشته باشند، حرف زدن از موضع قدرت می تواند باعث شود که آن ها احساس تهدید کنند و
این باعث می‌شود که پیام ها نتیجه عکس بدهند.
همین پیام و محتوا را می توان به صورت سوالی مطرح کرد:«به نظر شما هله هوله غذای مفیدی برای شماست؟»
اگر پاسخ فرد به این سوال خیر باشد او آماده است. چون وقتی از او می خواهیم نظرش را بگوید سوال او را تشویق می کند تا موضع گیری کند و نظرش را بگوید و آگاهانه اعتراف کند که هله هوله غذای مفیدی برایش نیست. وقتی به این اعتراف کرد دیگر خوردن این غذاها برایش سخت‌تر می شود.
دعوت افراد به خود ارزیابی می‌تواند آن ها را از مقاومت در برابر مشکل پیش آمده منصرف کرده و موجب شود کمی به موضوع فکر کنند.
اگرهم پاسخ حاضر و آماده ای به این ارزیابی ندادند مسلما به آن در ادامه فکر خواهند کرد.
و این یکی از بهترین راههای همراه کردن افراد با خود و متقاعد سازی آن هاست.
2 پاسخ
گویند سلام سلامتی میاره، بنابراین هزاران سلام
خیلی زیبا بود توضیحاتتون. عملا رویکردتون رو تغییر دادید و این باعث میشه افراد احساس ناخوشایندی نداشته باشند چون دیگه بهشون دستور داده نشده و حق انتخاب داده شده که فکر کنند و خودشون تصمیم نهایی رو بگیرند. و از اونجایی که افراد تلاش می کنن تا بهترین رو برای خودشون انتخاب کنن، بنابراین ابتدا خوب به سوال فکر می کنن، در ذهن خودشون تجزیه و تحلیل می کنن و نهایتا تصمیم می گیرن چه کنند. نهایتا اون فرد با احترام، اختیار و انتخاب خودش یک تصمیم درست برای خودش رقم میزنه و این نتیجه رویکرد مناسب هست.
سلام ممنونم و خوشحالم که خوشتون اومد