مهندسین و پزشکانی را می شناسم که باافتخار تعریف می کنند که برای فرزندانشان آیفون و آیپد می خرند شاید در جامعه ما این امری طبیعی و رایج شده باشد که اگر شام شب هم نداشته باشیم تبلت و گوشی و تلویزیون و ماهواره ازضروریات است که بدون آن ها نمی توان زندگی کرد. ما فرصت صحبت کردن با فرزندمان را نداریم و با دنیایشان بیگانه ایم مابرایشان کاردستی درست نمی کنیم با آنها بازی نمی کنیم به حرفهایشان گوش نمی دهیم و برای خلاصی از دستشان گوشی و تبلت در اختیارشان می گذاریم تا دست از سرمان بردارند.چندروز قبل پسرم از من خواست برایش با کاغذ رنگی اردک درست کنم و برای اردکش یک دسته هم بگذارم. ابتدا فکر کردم کار سختی ست اما فورا شکلش را بایک سرچ ساده از گوگل پیداکردم وبا کاغذ رنگی شروع به درست کردن اردک کردم و خودم هم از درست کردنش لذت بردم پسرم ساعتها با آن اردک سرگرم شد و خیلی از آن خوشش آمد درعوض چند ساعتی کمتر کارتن نگاه کرد.

یا از چند ماه پیش از من خواست برایش شن جادویی بخرم که یک شن رنگی ست که بچه ها با آن همانند خمیر بازی می کنند با دراختیارداشتن این شن بسیاری از زمانش به بازی با آن و ایجاد خلاقیت های بسیارزیادی انجامید و دیگرخیلی کمتربه سراغ بازی با تبلت و موبایل رفت .

با کمی ابتکار و ایجاد فضایی که فرزندان را از تکنولوژی کمی دور نگه دارد موجب می شود ارتباط بین ما و ذهن خلاق بچه ها و دنیای اطرافشان ازبین نرود.

با کمی فکر کردن و ابتکار می توانیم فرزندانمان را از تکنولوژی دور نگه داریم و به خلاقیت نزدیک کنیم .و اینگونه ارتباط موثری نیز با آنها برقرار کرده وبه بهبود مهارت هایشان نیز کمک بسیار خوبی خواهیم کرد