خودم دست به کارشدم

دیروز تولدم بود.

۱۶ مهر

۳۹ سال و تموم کردم و ۴۰ ساله شدم.

باورم نمیشه اما کاری هم نمیشه کرد همینه که هست!

سال قبل دوستان عزیزم سورپرایزم کردن و برام یه تولد عالی گرفتن.

فارغ از همه این ها نفس کاشون برام خیلی باارزش بود و من هر وقت بهش فکر می کنم از خوشحالی ذوق مرگ میشم.

و به یاد این شعر زیبای سعدی می افتم که:

که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق

ازاونها تا همیشه ممنونم که چنین خاطره زیبایی برام ساختن و به من یادآوری کردن که براشون بیشتر از این ها وقت بزارم .

از طرفی خانواده هم برام تولد گرفتن و سورپرایزم کردن.

دو برنامه متفاوت واقعا برام هیجان انگیز و خوشحال کننده بود.

واقعا برام خوشحال کننده بود.

هنوز هم از فکر کردن به اون روزها ذوق می کنم و در پوستم نمی گنجم.

اما امسال

امسال کرونا بود و اوضاع متفاوت شد.

اما من یه تصمیمی گرفتم.

با خودم گفتم منتظر نمی مونم و خودم یه جشن برای خودم می گیرم

یه شاخه گل رز و یه کیک تولد خریدم

یه قهوه ای هم درست کردم و بعد از شام کیک و آوردم وسط

همسرم گفت :

الان نمیشه کیک خورد تازه شام خوردیم باشه یه کم بعد

یه کم تعجب کردم و گفتم باشه پس باشه یه کم بعد

که دیدم رفت و از تو ماشین یه کیک تولد آورد

هم تعجب کردم هم خوشحال شدم خیلی زیاد

درست زمانی که فکر می کردم امسال کروناست و تولدی در کار نیست

دیدم که میشه روی عزیزانت همیشه حساب کنی

کسانی که خوشحالیت براشون مهمه

و چقدر دلپذیره این لحظات

البته که یه تولد دیگه هم در انتظارمه

تولد تو خونه پدرم که فرداست

تولد به دعوت دوستم که قراره فرداشب باشه

و من خوشحال ترین مهر ماهی ام

چون عزیزانی دارم که برایم مهمند و براشون مهم هستم.

یک نکته اخلاقی:

اگر هم کسی نبود که به یادتان باشد

ناامید نشوید

خودتان دست به کارشوید

و خودتان را خوشحال کنید

با خرید یک شاخه گل

با خرید یک هدیه کوچک

با دعوت خود به یک کیک و  قهوه

به یک مهمانی خودمانی دلچسب

منتظر نباشید کسی خوشحالتان کند

همین الان دست به کار شوید.