بزرگترین تهدید
اولین کتابی که در این زمینه خوندم کتاب اثرمرکب نوشته دارن هاردی بود.
و از اون به بعد اثر مرکب یکی از باورهای مهم زندگیم شد.
و به همین خاطر هم این کتاب رو خیلی دوست داشتم.
بعد از اون کلی کتاب تو این زمینه خوندم و هربار در همه اونها به این موضوع پرداخته شد.
یعنی ادامه مستمر یک کار برای سال های طولانی میتونه تغییرات خوبی در زندگی ایجاد کنه.
مستمر ورزش کردن
مستمر کتاب خوندن
مستمر نوشتن
مستمر روزی 8 لیوان آب خوردن
مستمر نوشتن برنامه روزانه
مستمر خودارزیابی
مستمر رعایت رژیم غذایی
مستمر شیرینی نخوردن
و…..
میتونه باعث تغییر عادت هامون بشه و میتونه تغییری ملموس و قابل توجه در زندگی، سلامتی، دستاوردها، موفقیت ها و کیفیت زندگی ایجاد کنه.
تکرار مهم ترین اصل برای تثبیت عادت هاست.
وقتی برای سال ها سبک غذا خوردن و عوض می کنیم نتیجه بهتری می گیریم نسبت به رژیم های سختی که به راحتی برگشت پذیرند.
یا اینکه جوگیر میشیم و یک رمان رو یک شبه تموم می کنیم
اما تا شروع کتاب بعدی سه ماه طول میکشه.
به خودمون قول می دیم که با موبایلمون کمتر وقت تلف کنیم اما فقط یک هفته خودمون و کنترل می کنیم و بعدش روز از نو و روزی از نو
کاری که می کنیم
کاری که می کنیم این هست که باانگیزه و جوگیرانه شروع می کنیم
برنامه خفنی هم می نویسیم که خودمان هم باورش نمی کنیم اما با نوشتنش خوشحالیم
یک هفته هم هر روز به خودمان کلی برای انجامش انگیزه می دیم.
ناگهان یک روز یه کار پیش بینی نشده ایی پیش می آد.
و فردای اون روز هم یه دعوتی ازم میشه که به هیچ عنوان نمی تونم ردش کنم
دور روز وقفه
هم حس و حالش می ره و هم انگیزه ندارم و از همه بدتر اینکه عذاب وجدان ناشی از دو روز انجام ندادن کار باعث میشه خودم و مدام سرزنش کنم که :
دیدی از پس این کار بر نیومدی؟
تو نمی تونی این کارو انجام بدی
و….
کاری که نمی کنیم
کاری که نمی کنیم اینه که ادامه نمی دیم
از همون جا قطعش می کنیم
و منتظر اومدن انگیزه و اراده هستیم
غافل از اینکه از انگیزه و اراده خبری نیست
انگیزه کاملا از احساس میاد و احساس مدام در حال تغییره
پس چطور میشه به چیزی که تا این حد ناپایداره دل بست
اراده هم قابل اتکا نیست
چون اراده مثل عضله ست و وقتی به کارش می گیریم تحلیل می ره
بزرگ ترین تهدید برای موفقیت شکست نیست بلکه ملال است.
افراد واقعا موفق هم مثل بقیه احساس بی انگیزه بودن می کنند.
احساس خستگی می کنند. بیشتر اوقات دیگر از کار لذت نمی برند.
تفاوت در این است که باز هم راهی پیدا می کنند که با و جود احساس خستگی کارشان را انجام دهند.
حرفه ای ها خود را پایبند جدول زمانی می کنند اما ناواردها با روال زندگی جلو می روند.
حرف آخر
اگر می خواهید در کاری موفق شوید باید رویکردتان را تغییر دهید.
به نتیجه و آینده فکر نکنید و بیشتر تمرکزتان را روی زمان حال و آنچه در حال حاضر انجام می دهید بگذارید.
فکر کردن به آینده خیلی اوقات مارا ناامید و بی انگیزه می کند اما تمرکز روی زمان حال می تواند آینده بهتری برایمان بسازد.
انتظار نتیجه یک شبه نداشته باشید و به تلاشتان ادامه دهید.
هیچ موفقیتی در زمان کم به دست نیامد و نخواهد آمد.
هیچ گریزی نیست
ایجاد تغییر همواره سخت، زمان بر اما شدنی و لذت بخش است.
به قول هاروکی موراکامی:
حتا اگر کسانی از بیرون یا از جایگاهی برتر به اعمال ما بنگرند و شیوه زندگی ما را بی هدف، بی نتیجه و یا حتا کاملا بی خاصیت بدانند، من اصلا ناراحت نمی شوم.
شاید آن، همانطور که خود قبلا اشاره کردم
کاری بی هدف نظیر ریختن آب در ظرفی فرسوده با سوراخی در ته آن باشد.
ولی دست کم این حسن را دارد
?که تلاش فرد پابرجاست
چه این کار به درد کسی یا چیزی بخورد چه نخورد،
خوشایند باشد یا ذره ای خوشایند نباشد،
?مهمترین نکته در ارزیابی نهایی همان است که به چشم نمی آید.
?بلکه در وجود شخص احساس میشود.
انسان برای رسیدن به چیزی ارزشمند
گاهی لازم است به اعمال به ظاهر بی خاصیت دست بزند.
باید توجه داشت که؛
فعالیت های به ظاهر بیهوده ممکن است به نتایجی غیر قابل انتظار منجر شوند.
پابرجا بودن تلاش،
اگرچه ناخوشایند و سرشار از رنج باشد
اما برای کسی که می داند از زندگی چه می خواهد و چه معنایی دارد برایش، ارزشمند است.
فکر میکنم اگر بتوانیم شیوه زیستن مان را مطابق با ارزش هایمان و رسالتی که در زندگی داریم، انتخاب کنیم،
بیهوده یاباهوده بودنش را هم از هم تمیز خواهیم داد.
شما چه فعالیت های به ظاهر کوچک و بیهوده ای دارید که برای شخص خودتان سرشار از باهودگی و ارزش است؟؟
به اثرمرکب ایمان داشته باشید.
و از سیستم تغییر عادت هایتان استفاده کنید.
البته با روش کاربردی و تاثیرگذار ریزعادت ها
.